blog

Windplanblauw wordt gebouwd door mannen en vrouwen in Flevoland. Van omgevingsmanagers tot uitvoerders en van kraanmachinisten tot timmermannen. In dit bericht stellen we je voor aan de nieuwe omgevingsmanager van Dura Vermeer: Evelien Brascamp. Wat doet ze? Wat betekent dit voor de omgeving? En wat kun je de komende periode van haar verwachten?

Wie: Evelien Brascamp
Woonplaats: Utrecht
Werkgever: Zelfstandige in opdracht van Dura Vermeer
Rol: Omgevingsmanager 

Vertel eens wat meer over jezelf.

“Een paar weken geleden ben ik gestart als omgevingsmanager bij Dura Vermeer. De afgelopen jaren heb ik bij verschillende projecten op het gebied van verkeer, mobiliteit en infrastructuur gewerkt. En nu dus voor Windplanblauw!”

Je bent omgevingsmanager. Wat houdt dit in?

“Als omgevingsmanager ben ik de spil tussen de projectorganisatie intern en de omgeving daarbuiten. Het bijzondere van Windplanblauw is dat wij op grond van agrariërs werken. Daarbij is het heel belangrijk dat we werken volgens goede afspraken.”

Goede afspraken maken is belangrijk. Kun je hier een voorbeeld van geven?

“Ja zeker. We maken bijvoorbeeld afspraken over hoe we de percelen na de bouwfase weer opleveren en afspraken op het gebied van ecologie, archeologie, vergunningen, verkeer en meer. Dat doe ik natuurlijk niet allemaal alleen. We hebben een mooi team dat iedere dag hard werkt om de planning te halen en volgens afspraak te werken. Gertjan (andere omgevingsmanager van Dura Vermeer, red.) blijft het aanspreekpunt voor agrariërs als zaken anders gaan dan bedacht of gepland. Daarnaast werk ik veel samen met de omgevingsmanagers van Windplanblauw, zoals Marit en Arjan.”

Waar krijg je mee te maken als omgevingsmanager?

“Ik merk dat collega’s ervan doordrongen zijn dat ze op het terrein van anderen werken. Natuurlijk gaat er weleens iets mis. Bijvoorbeeld als een nieuwe collega of iemand van een onderaannemer start op het project. Dan lezen ze het protocol of een notitie wel, maar interpreteren ze het net iets anders dan het bedoeld is. Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. We proberen dit zoveel mogelijk te voorkomen door heldere afspraken te maken.

Maar het blijft een uitdaging. De uitvoering is ontzettend dynamisch. Er kan, bij wijze van spreken, vandaag zomaar een graafmachine op de stoep staan om bepaalde werkzaamheden uit te voeren, terwijl dat gisteren nog niet bekend was. Voor je het weet zijn ze buiten weer aan het werk, zonder dat we de perceeleigenaren op tijd hebben kunnen informeren. Dat is natuurlijk erg vervelend, want hun activiteiten gaan ook door. Dus dat proberen we echt te verbeteren.”

Wanneer is jouw werk geslaagd?

“Eigenlijk kun je het nooit helemaal goed doen. Continu maken we een afweging tussen belangen van verschillende mensen. En helaas kunnen we nooit iedereen tevredenstellen. Voor Windplanblauw wil ik, samen met Windplanblauw, toewerken naar duidelijke afspraken met perceeleigenaren over de eindsituatie. Zodat we allemaal hetzelfde beeld hebben van hoe het terrein achtergelaten wordt als we hier in april 2023 weggaan. En natuurlijk is het ook leuk om te horen als de zaken wél goed gaan. Zo liet een perceeleigenaar onlangs weten dat de kabeltrekploeg net werk had afgeleverd. Dat horen we graag en geven we uiteraard door aan het team!”

Wat kunnen we komende periode van je verwachten?

“De komende periode ga ik me onder andere bezighouden met de perceelpaspoorten, waarin we per perceel vastleggen wat de afspraken zijn. Dat klinkt heel formeel, maar is uiteindelijk maatwerk én mensenwerk. We zijn allemaal mensen met belangen, emoties en geschiedenis. En daar mag ik soep van koken. Dat is een uitdaging, maar ik geniet er iedere dag van. Daarbij is geen dag overigens hetzelfde. Cliché, maar waar.”

Windpark Windplanblauw wordt gebouwd door mannen en vrouwen in Flevoland. Van projectleiders tot uitvoerders en van kraanmachinisten tot timmermannen. In dit bericht stellen we je voor aan Matthew Adam May, projectleider nearshore bij Vattenfall voor Windplanblauw.

Wie: Matthew Adam May
Woonplaats: Net buiten Hamburg (Duitsland)
Werkgever: Vattenfall
Rol: Projectleider Nearshore
 

Hoe ben jij op deze plek terechtgekomen?

Ik kom van oorsprong uit Seattle en ben via Californië uiteindelijk voor de liefde naar Hamburg verhuisd. Daar ben ik gaan werken voor Vattenfall. In Los Angeles heb ik gestudeerd voor ingenieur. Het bouwtechnische team van Vattenfall werkt internationaal. Binnen ons team ben ik degene met de meeste nearshore ervaring en daarom is mij gevraagd bij Windplanblauw projectleider te worden.

Je hebt het over nearshore. Kun je dat toelichten?

Windplanblauw bestaat uit windmolens op land – onshore – en langs de kust van het IJsselmeer: nearshore. Windmolens op zee worden aangeduid als offshore.

Wat doe jij als projectleider nearshore?

Ik ben verantwoordelijk vanuit Vattenfall voor de realisatie van de windmolens in het IJsselmeer. Hiervoor ben ik de afgelopen 1,5 jaar vooral heel druk geweest met het meelezen in alle contracten die werden opgesteld. Ik bekijk dan of alles wat het team nodig heeft voor het bouwen, contractueel goed geregeld is. Nu het investeringsbesluit voor de buitendijkse windmolens is genomen, bereiden we ons voor op de bouw. Het is mijn verantwoordelijkheid om ervoor te  zorgen dat we alles hebben om te kunnen bouwen. Ook ben ik de brug tussen de projectorganisatie en Vattenfall. Ik heb dus met veel verschillende mensen en partijen te maken.

Een uitdaging?

Ja, het is best een uitdaging om alles ingekocht te krijgen. Heel veel partijen zijn al druk voor de windmolens op land. Nu heb ik ook partijen nodig voor op het water. Dat valt niet altijd mee. Het is voor het team dan ook een uitdaging om steeds weer oplossingen te vinden.

Wat maakt werken voor Windplanblauw zo leuk?

We werken met veel verschillende partners, dat is erg leuk. Ook de mensen binnen Windplanblauw zijn allemaal erg energiek en hebben veel talent. Ze zijn goed in wat ze doen en zijn heel professioneel. Dat maakt het werken voor Windplanblauw heel leuk!

Je bent nu vooral bezig met de voorbereiding. Waar kijk je naar uit?

Het moment dat er echt gebouwd gaat worden! Binnen Vattenfall Onshore Wind ben ik onderdeel van het bouwtechnische team, maar ik heb me al lang met de inkoopkant beziggehouden. Het lijkt mij erg gaaf als we straks echt aan de slag gaan en de buitenwereld ook ziet dat er iets gebeurt

Windpark Windplanblauw wordt gebouwd door mannen en vrouwen in Flevoland. Van projectleiders tot uitvoerders en van kraanmachinisten tot timmermannen. In dit bericht stellen we je voor aan Frédérique Batelaan, trainee uitvoerder bij Dura Vermeer voor Windplanblauw.

Wie: Frédérique Batelaan
Woonplaats: Rotterdam
Werkgever: Dura Vermeer
Rol in het project: trainee uitvoerder 

Hoe ben je op deze plek terechtgekomen?

“Ik ben in september gestart als trainee bij Dura Vermeer, wat betekent dat ik drie keer acht maanden een andere functie vervul. En voor de eerste acht maanden ben ik uitvoerder bij Windplanblauw! Ik heb een master Construction Management and Engineering op zak en nu ervaar ik dus voor het eerst hoe het is om écht met mijn laarzen in de klei te staan. Tijdens mijn studie was er geen verplichte stage, ik heb dus nog nooit een bouwproject van dichtbij meegemaakt. Daarom was het ook een bewuste keuze om als uitvoerder aan de slag te gaan.”

Wat doe je als trainee uitvoerder?

“Ik ondersteun de hoofduitvoerder civiel (betonbouw). Daarin leer ik super veel over van alles wat er met de uitvoering van de turbinefundaties te maken heeft. Het ene moment sta ik nog net niet met de betonpomp in mijn handen en het andere moment help ik bij het doen van keuringen. We checken bijvoorbeeld of de tekeningen overeenkomen met de werkelijkheid. Daarnaast zorgen we ervoor dat eventuele beschadigingen, bijvoorbeeld aan de heipalen, opgelost worden. Soms zijn het simpelere taken die wel heel belangrijk zijn. Is er op de RD-lijn (langs de Riverduintocht) bijvoorbeeld geen hout meer? Dan moet ik rondbellen waar er hout is en zorgen dat het daar terechtkomt.”

Windplanblauw is je eerste project. Wat valt je op?

“Het mooie van dit windpark is dat we 37 keer hetzelfde doen: de fundaties voor de windmolens bouwen. Voor mij is dat super leerzaam! De eerste keer lukt het me niet om een bepaalde taak alleen uit te voeren, de tweede keer gaat ’t iets beter en de derde keer kan ik het zelf. Zo krijg ik alle stapjes in het proces mee, van begin tot het eind.”

Je bent nu 1,5 maand aan de slag. Hoe gaat het?

“Ik heb niet voor ‘het uitvoeren’ gestudeerd, dus iedere dag leer ik weer nieuwe dingen. Juist dat vind ik zo leuk. Ik heb het hier dan ook erg naar m’n zin. Voor sommigen was het eerst wel even wennen: een vrouw als uitvoerder. Maar dat gaat nu hartstikke goed. Je moet natuurlijk niet vies zijn van met je voeten in de modder staan, maar dat vind ik gelukkig geen probleem! De afgelopen anderhalf jaar heb ik bijna alleen maar thuisgezeten, met m’n neus in de boeken. Ik vind het heerlijk om nu regelmatig buiten te komen en met collega’s in contact te zijn. We hebben een goed team, met collega’s die me graag helpen.”

Waarom wilde je voor Windplanblauw aan de slag?

“Ik ben nu 24 jaar oud en wil nog heel wat jaar op deze aarde rondlopen. Ik hoop dat de wereld er dan nog steeds uitziet zoals nu, maar een stuk groener. Ik vind het belangrijk dat we overgaan naar niet-fossiele brandstoffen. Maar ik realiseer me ook dat dit een grote omschakeling is – we zijn nu nog afhankelijk van onder andere aardgas. Om die omslag te maken, zullen we ook windparken moeten aanleggen. Mooi dat ik hier een steentje aan mag bijdragen. Als ik vanuit Rotterdam naar Swifterbant rijd ben ik altijd onder de indruk van het landschap. De dauw ligt over het land, de zon komt op en in de verte zie je die indrukwekkende windmolens liggen. Prachtig gezicht!”

Je hebt ze wellicht wel eens zien zitten; de portiers bij de ingangen naar de bouwlocaties bij de vier windmolenlijnen. Een van hen is Andree Troost. Vier dagen in de week houdt hij de wacht bij de ingang langs de Rendiertocht. 

Wat houdt jouw werk precies in?
“Als portier controleren we iedereen die het bouwterrein op wil. We checken of ze de juiste papieren en pasjes hebben. Zowel bouwpersoneel als bezoekers. Bij bezoekers kijken we ook of iedereen onder de juiste begeleiding komt en of ze volledige persoonlijke beschermingsmiddelen aanhebben, zoals een helm, hesje, veiligheidsbril en werkschoenen. Als dit niet het geval is, mogen ze het bouwterrein niet op, omdat het dan niet veilig is.

We houden ook nauwlettend toezicht op het bouwterrein. Zoals op de parkweg, die moet namelijk altijd vrij blijven zodat de hulpdiensten er makkelijk overheen kunnen in het geval van calamiteiten. Collega’s mogen dus niet parkeren op de weg. Doen ze dat wel, dan vraag ik of ze ergens anders willen parkeren. Bijvoorbeeld in de berm. Als we iets op de bouwlocatie zien wat niet helemaal klopt, dan rapporteren we dat aan de veiligheidsmanager. En we zijn ook de gastheer van de bouwlocatie. Zo zet ik graag een kopje koffie voor de mensen of maak ik een praatje met de collega’s; dat soort dingen.”

Hoeveel mensen zie je dan op een dag?
“Dat verschilt per week. De ene week rijden vrachtwagens die het bouwterrein op willen af en aan. De andere week is het heel rustig. Wanneer het bouwverkeer vaker op dezelfde dag langskomt – bijvoorbeeld om zand te storten – dan checken we de eerste keer de papieren en vervolgens krijgen ze een nummer op de voorruit, zodat we weten dat de papieren in orde zijn en we ze door kunnen laten rijden. Een paar weken geleden was het heel druk, omdat ze direct naast mijn werkplaats de eerste heipaal erin zetten. Maar sommige dagen zijn hier minder werkzaamheden en dan heb ik het minder druk.”

En bevalt het?
“Zeker! Ik zit hier nu sinds april en ik vermaak me goed. Er hangt een fijne collegiale sfeer en we zitten op een mooie plek. Ik zit hier midden in een mooi landbouwgebied. Overal waar ik om me heen kijk, zie ik groen. Afgelopen voorjaar was faunabeheer druk in de weer op de velden om te kijken of vogels ergens een nestje hadden gemaakt. En we zien natuurlijk veel mensen voorbijrijden, fietsen of hardlopen. Een enkele keer rijdt er iemand door tot het hek om even te spieken en te vragen wat we doen. Dan vertel ik enthousiast wat er hier allemaal gebeurt. Het is hier goed vertoeven, die vier dagen in de week. De vijfde dag zit er een andere collega. En nu heb ik drie weken vrij tijdens de bouwvak (week 30, 31, 32, red.), ook fijn!”